Reguła "Związku Rycerzy Chrystusowych
pod wezwaniem św. Dominika"

Projekt został opracowany w Pełkiniach w 1922 roku.
Nowa organizacja miała być przeznaczona przede wszystkim dla ziemian, którzy żyjąc w świecie zobowiązywali się do doskonałego naśladowania Chrystusa oraz krzewienia i umacniania Jego Królestwa na ziemi.
Związek miał być agregowany do III Zakonu św. Dominika. Dominikanie mieli też sprawować opiekę duchową nad organizacją. Stowarzyszenie to pozostało jednak tylko w kręgach rodziny.

I. Zasady

1. Dla dania duszom Boga miłującym i pragnącym życie swoje uczynić na chwałę Bożą doskonałym w naśladownictwie Chrystusa Pana, mocnego obyczaju katolickiego, zdolnego utrzymać w nich i pomnażać łaskę Bożą, którą wzięli z wody chrztu świętego, a także dla złączenia w jedno ognisko Miłości i ich wysiłków ku własnej doskonałości i ku krzewieniu i umacnianiu Królestwa Bożego na ziemi, przez stworzenie ośrodka zbiorowego życia nadprzyrodzonego jako źródła mocy duchowych,
tworzy się "Związek Rycerzy Chrystusowych pod wezwaniem św. Dominika".

2. Związek dąży do otrzymania przyłączenia do III Zakonu św. Dominika, a to dla pozyskania pewnego kierownictwa duchowego i dla pozyskania dostępu do wielkiej skarbnicy łask nagromadzonej przez Zakon Kaznodziejski przez siedem wieków.

3. Do związku zgłosić się może każdy katolik dorosły, który świadom nadprzyrodzonej przemiany sprawionej w nim przez chrzest św., oraz zobowiązań jakie wobec Boga i Jego Kościoła wówczas zaciągnął, pragnie życie swoje całe, pozostając w świecie ofiarować Bogu jako Jego narzędzie krzewienia i umacniania Królestwa Bożego na ziemi.

4. Zgłoszenia przyjmuje starszy Koła i przedkłada Zgromadzeniu Koła Bratniego do zbadania; kandydat znany z zacności, dobrych obyczajów, czystości wiary i gorliwości w obronie zasad wiary i moralności, będzie większością głosów dopuszczony do próby, zależnie od uznania Prefekta Koła.

5. Próba trwa zwyczajnie rok; może być jednak przez Prefekta za zgodą Koła skrócona, albo też przedłużona do półtora roku. W czasie trwania próby nowicjusz będzie się starał wedle sił stosować do obyczaju przepisanego niniejszą regułą, a także pogłębić swą wiedzę religijną według wskazówek Prefekta.

6. Zanim Koło uzna nowicjusza za dojrzałego do przyjęcia na członka, Prefekt upewni się, czy posiada on stopień znajomości prawd wiary i życia Kościoła dostosowany do wykształcenia, jakie posiada, dostateczny dla świadomego i skutecznego uczestniczenia w zbiorowym życiu związku i służenia na stanowisku jakie, zajmuje w sprawie katolickiej.

7. Po ukończeniu próby i uznaniu nowicjusza za dojrzałego, Prefekt przyjmuje go na członka Związku, przy czym nowy Rycerz Chrystusowy, odnowi uroczystości Chrztu św. i złoży następujące oświadczenie:

"Na cześć i na chwałę Panu Bogu Wszechmogącemu w Trójcy Świętej Jedynemu, na chwałę Matki Bożej, świętego Dominika i Wszystkich Świętych oświadczam wobec Boga i obecnych Braci, że chcę żyć według zasad i reguły Związku Rycerzy Chrystusowych pod wezwaniem świętego Dominika aż do śmierci. Tak mi dopomóż Bóg".

II. Obyczaj

8. Rycerz Chrystusowy, pomny na wezwanie Chrystusa, zawsze przyznaje się do Pana i do swego katolicyzmu przed ludźmi i swój obyczaj katolicki uprawia bez względu na otoczenie.

9. Rycerz Chrystusowy stara się modlitwą i rozwagą poznać wolę Bożą i zawsze bez zastrzeżeń a z zapałem całą moc własnej woli wkłada w możliwie doskonałe wykonanie woli Bożej, tak jak ją poznał.

10. Rycerz Chrystusowy ufny w Opatrzność, której służy, będzie zawsze pogodny, mężnie będzie spełniał swoje obowiązki i zwalczał przeciwności, cierpliwie znosząc cokolwiek mu Bóg zdarzy; a własne zawody i upokorzenia chętnie ofiaruje Bogu w pokorze.

11. Rycerz Chrystusowy w koniecznej walce zachowuje zawsze miarę miłości bliźniego, nie wykluczając od niej nigdy wrogów i przeciwników.

12. Rycerz Chrystusowy uważa za swój obowiązek niesienie chętnej pomocy każdemu, który jest w potrzebie i udziela opieki i obrony pokrzywdzonym i słabym, pragnąc, aby miłość bliźniego w nim była powszednim uczynkiem, zarówno w wielkich, jak i w drobnych rzeczach.

13. Rycerz Chrystusowy prawdziwość, rzetelność i ścisłość czyni stałą cechą swego postępowania a sumienność i bezwzględna uczciwość ma towarzyszyć spełnianiu wszystkich jego obowiązków.

14. Rycerz Chrystusowy pomny swej przynależności do Boga uważa czystość za skarb pierwszej wagi; w walce o jej zachowanie uznaje ucieczkę od pokusy i unikanie wszelkiej do niej okazji za pierwsze wskazanie roztropności.

15. Rycerz Chrystusowy zachowuje w całym swoim zewnętrznym obyczaju skromność i prostotę, unikając zbytniej elegancji i wszelkiego zbytku.

16. Rycerz Chrystusowy sumiennie i ściśle wykonuje wszystkie praktyki i obowiązki przez Kościół wszystkim wiernym nakazane.

17. Rycerz Chrystusowy zawsze ma ustalony program pracy, plan zajęć i rozkład dnia.

18. Rozkład dnia Rycerza Chrystusowego musi zawierać określoną godzinę udania się na spoczynek i wstania oraz specjalnie przeznaczony czas na rozmyślanie codziennie z samego rana nie krótszy niż 10 minut.

19. W zakresie obowiązków religijnych Rycerz Chrystusowy codziennie ma odmówić na klęczkach pacierz rano i wieczór, odprawi rozmyślanie (przynajmniej 10 minut), zmówi część Różańca i odmówi dwa razy "Ojcze nasz" na intencję wszystkich żywych i umarłych członków Związku. Zaleca się ponadto odmawianie "Małego Oficium do Matki Boskiej".

20. Raz na miesiąc Koło zbiera się dla uczestniczenia we Mszy św. na intencję związku, i zbiorowej Komunii św. na tęż intencję, przy czym Prefekt wygłosi słowo Boże.

21. W miarę możności Koło będzie co niedziela słuchało wspólnej Mszy św. i słowa Bożego.

22. Raz na miesiąc zbiera się Koło dla omówienia spraw Związku.

23. Trzy razy do roku postara się każdy Rycerz Chrystusowy o odprawienie Mszy św. na intencję wszystkich żywych i umarłych członków Związku.

24. O wyjeździe dłuższym niż trzy dni i o powrocie, Rycerz Chrystusowy stale zamieszkały w siedzibie Koła zawiadomi Starszego Koła.

25. Rycerz Chrystusowy stale prowadzi rachunki swoich osobistych dochodów i wydatków, aby mieć kontrolę nad celowością zarządzania dobrami, które mu Opatrzność powierzyła i z reguły nie mniej niż dziesiątą część swego dochodu przeznacza na cele chrześcijańskiego miłosierdzia albo zaopatrzenie doczesnych potrzeb Kościoła.

26. Raz do roku odprawi Rycerz Chrystusowy zamknięte rekolekcje. W związku z nimi zbiera się Koło na doroczne zebranie, na którym każdy składa Braciom sprawozdanie ze swej pracy i w swych kolei w ciągu ubiegłego roku.

27. Każdy Rycerz Chrystusowy obiera sobie jednego z Braci, któremu przynajmniej raz na kwartał zdaje listownie sprawę z tego, jak korzystał ze Związku.

III. Organizacja

28. W każdej miejscowości, gdzie znajduje się przynajmniej 7-miu członków Związku, tworzy się Koło, które raz na rok wybiera sobie Starszego zatwierdzonego na urzędzie przez Prefekta.

29. Starszy Koła ma obowiązek ze szczególną starannością zachowywać regułę Związku, czuwać nad jej zachowaniem przez Braci i starać się w tym im dopomóc.

30. Rycerz Chrystusowy zaniedbujący się w życiu wedle reguły, a także wykraczający przeciwko duchowi chrześcijańskiemu, będzie upomniany przez Starszego Koła, a gdyby się Starszy nie czuł na siłach do osiągnięcia jego poprawy, przez Prefekta.
Gdyby upomnienie trzykrotne pozostało bezskuteczne, Koło w zgodzie w Prefektem rozstrzygnie, czy należy go zawiesić w czynnościach i na jak długo, a w razie uznania bezcelowości dłuższego pozostawania winnego w Związku, jak również w razie odmowy z jego strony poniesienia wymierzonej mu przez koło kary, zostanie winny usunięty ze Związku. Ponowne przyjęcie wymaga jednomyślnej uchwały członków Koła.

31. Koło zaprosi na Prefekta kapłana, którego przeznaczenie od prowadzenia Związku uzyska od władzy duchownej.

32. Raz na trzy lata zjadą się starsi kół i Prefekci na zjazd Związku i wybiorą zarząd z pięciu Braci złożony, oraz w porozumieniu z władzą duchowną zaproszą Prefekta Generalnego, który będzie duchownym kierownikiem Związku.

33. Rycerze Chrystusowi mieszkający w rozproszeniu będą przydzieleni do najbliższych Kół.

34. Reguła niniejszy nie stanowi w żadnym swoim przepisie zobowiązania pod grzechem.

W Pełkiniach, dnia 2-go sierpnia 1922 roku.